Door een speling van het lot botste ik eens op Gust toen hij zich dwalend door de straatjes van de oude stadskern een duidelijk beeld wou vormen van de bloedige tocht die Van Themsche op 11 mei 2006 heeft ondernomen. Het boek is het tastbaar document geworden van de nachtmerrie die de kleine Luna en haar Afrikaanse oppas het leven heeft gekost en een Turkse vrouw zwaar heeft getekend. Het relaas van een gebeurtenis die schokgolven door de maatschappij stuurde en die de voordien al bizarre wapenwet helemaal ondersteboven haalde. Gust Verwerft reconstrueert de gebeurtenissen en het proces met passende schroom en gevoeligheid. Hij geeft een indringend beeld van wat ‘de zaak Van Themsche’ met alle hoofdrolspelers en figuranten heeft aangericht. Maar op het belangrijkste punt schiet Gust tekort. Ook hij brengt geen ophelderende verklaring voor wat zich die dag precies onder de hersenpan van de jonge Hans Van Themsche heeft afgespeeld. Dat is zeker geen schande, nu tijdens het wekenlange proces de vele psychiaters er evenmin zijn uitgeraakt. (JB)
